به نام خدا

به نظر شما برای ساخته شدن یک راه روستایی چقدر زمان نیاز است؟ یک سال؟ پنج سال؟ ده سال بس است؟ شاید هم بیست سال؟ سی سال چطور است؟ حدس همه شما اشتباه است.تجربه جاده حاجی آباد زرین نشان میدهد که سی سال هم کافی نیست!صد آفرین به متولیان امر و هزار آفرین به صبر ما...

اما جاده ساخته شد ولی صد رحمت به مسیرهای چاپارخانه ای هخامنشیان،به قول یکی از شاعران آبادی:نه سوی شهر باشد راه هموار/کویر و موج ریگ و دشت و شنزار/برای قطعه ای از زیر سازی/جهاد یزد شد مشغول بازی/پروژه همچنان ترک و رها شد/ندانم پول آن صرف کجا شد/ز سوی یزد زار و نیمه جانیم/دعاگوی جناب اصفهانیم!

حکایت تاریخی این جاده (یا به قول بزرگترهای آبادی جده!) سرشار است از تجارب مختلف،یکی دو روز که نیست،یک عمر است.خدا به حاج الله داد صبر بدهد که همراه داستان های باور نکردنی این جاده پیر شد و دو سه تا مینی بوس را کهنه کرد.

بعضی وقت ها فکر می کنم شاید مسئولین فرمانداری و اداره راه و جهاد و بخشداری و... در دلشان به ما میخندند که چه انسان های بی توجهی هستیم.بودجه ما را در جای دیگر صرف می کنند و برای تحریف ذهنمان درگیر مسائل فرعی مان میکنند که مثلا شما موافق درخت کنی هستید یا مخالفید!

یادم می آید پارسال وزیر راه و ترابری گفت تا پایان سال به هر کسی که یک دست انداز یا ناهمواری را در جاده ها گزارش بدهد سکه طلا می دهم! بنده برای تکمیل طرح ایشان عرض می کنم اگر جناب وزیر راه توانست مسیر اردکان تا حاجی آباد زرین را حتی با خودروهای چند ده میلیونی خدمت! سالم طی کند و به خط پایان برسد به ایشان 130 سکه بهار آزادی به نیت مسافت راه اهدا خواهم نمود.

عجب حکایتی داریم...